26 lut Firany i zasłony trudnopalne – co to znaczy?
Firany i zasłony stosowane w obiektach hotelowych powinny być produktami najwyższej jakości, które charakteryzują się podwyższoną trwałością. Dekoracje okienne muszą bowiem przetrwać nawet najbardziej trudne testy przygotowane przez gości hotelowych: przypalanie, zrywanie czy też owijanie się.
Tekstylia pionowe (zasłony oraz firany) w pokojach hotelowych oraz częściach wspólnych muszą być wykonane z tkanin posiadających właściwości trudnopalne o tym wie prawie każdy hotelarz. Co to jednak tak naprawdę oznacza? Czy tkaniny muszę być niepalne czy tylko trudnopalne?
Postaramy się dopowiedzieć na te ważne pytanie.
Zgodnie z DIN EN 13501-1 i DIN 4102 część 1 i rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 materiały budowlane dzieli się, w zależności od ich zachowania w ogniu na następujące klasy:
Oznaczenie wg terminologii nadzoru budowlanego
Pozostałe symbole oznaczają:
s1, s2, s3 (m2/sec2) określa ilość wydobywającego się dymu
s1= brak dymu lub tylko nieznaczna jego ilość
s3=silne wydobywanie się dymu d0, d1, d2 = określa zapalne kapanie
d0 = brak zapalnego kapania w ciągu 600 sekund
System klasyfikacji właściwości palnych wyrobów włókienniczych, usytuowanych pionowo, przeznaczonych na zasłony, firanki i podobne zastosowania tj. aluzje, draperie, kotary, oparty jest na ocenie zapalności i rozprzestrzeniania płomienia na tychże wyrobach, poddanych oddziaływaniu płomienia w warunkach kontrolowanych, przy użyciu dwóch źródeł zapłonu o różnej intensywności cieplnej.
Badanie rozprzestrzeniania płomienia na materiałach, które zapalają się pod wpływem małego źródła zapłonu (PN-EN 1102:1999), wykonuje się z zastosowaniem tego samego źródła zapłonu. Badanie rozprzestrzeniania płomienia na materiałach, które nie zapalają się pod wpływem małego źródła zapłonu, wykonuje się z zastosowaniem większego źródła zapłonu ( P N – E N 13772:2004). Zapalność ( P N – E N 1101:1999) i rozprzestrzenianie płomienia stanowią podstawę do klasyfikacji w pięciostopniowej skali ocen tzw. klas.
Głównymi kryteriami uwzględnianymi w klasyfikacji są:
· zapalenie/niezapalniepróbki,
· rozprzestrzenianie płomienia mierzone zer waniem1 i 3 nitki kontrolnej,
· wystąpienie płonących oderwanych fragmentów próbki.
Klasa 1, niezapalenie: nie występuje przerwanie pierwszych nitek kontrolnych, brak płonących oderwanych fragmentów
Klasa 2, niezapalenie: nie występuje przerwanie trzecich nitek kontrolnych, brak płonących oderwanych fragmentów
Klasa 3, niezapalenie: następuje przerwanie trzecich nitek kontrolnych i/lub występują płonące oderwane fragmenty
Klasa 4, zapalenie: nie następuje przerwanie trzecich nitek kontrolnych brak płonących oderwanych fragmentów
Klasa 5, zapalenie: następuje przerwanie trzecich nitek kontrolnych i/lub występują płonące oderwane fragmenty
Zgodnie z polskimi przepisami w obiektach użyteczności publicznej należy stosować́ trudno zapalne elementy wykończenia wnętrz. Według specjalistów z Instytutu Inżynierii Materiałów Włókienniczych, wymagania te spełniają̨ wyroby klasy 1 i 2.
Zachęcamy do wizyty w galerii naszych realizacji – link